W showroomie Anny Samków zatrzymuje się czas. Tu biżuteria mówi więcej niż słowa

To miał być po prostu wywiad, może trochę banalny, zwyczajny. Podanie ręki i kilka standardowych pytań. To mogło być tylko zawodowe spotkanie na ściśle określony temat. A jednak wszystko potoczyło się zupełnie inaczej.

Magia chwili

Nagle okazało się, że pewne słowa, zdania, wypowiedziane myśli potrzebują ciszy, a gesty i nakreślone przez nie obrazy nie powinny wejść w kadr zarejestrowany, lecz pozostać w pamięci. Chyba tak najkrócej mogłabym podsumować spotkanie z Anną Samków, znaną mniej z twarzy, a bardziej ze swojej magicznej, pełnej symboli biżuterii.

Będzie to opowieść o miejscu, do którego warto zajrzeć, jeśli szuka się nie tylko biżuterii, ale też odrobiny magii w otaczającej nas rzeczywistości. Gdzieś w tej opowieści pojawi się obraz kobiety i artystki, nie do końca zdefiniowany i oczywisty.

Wyjątkowe miejsce na mapie Warszawy

Miejsce Anny to amfiladowo rozmieszczone jasne pomieszczenia o białych ścianach, wypełnione naturalną roślinnością, czernią i złotem. Na każdym kroku daje znać o sobie osobowość artystki, jej wyczucie kolorów, kształtów i ogromne umiłowanie rzeczy, które mają już swoją historię. Jest stół po poprzednich mieszkańcach, filiżanki z Koła, stare manekiny czy narzędzia taty. Anna podkreśla, że kocha dawać nowe życie przedmiotom. Budynek, w którym mieści się jej pracownia, ma też długą historię.

1 z 1

Bagatela 10 to perła warszawskiej secesji. Wcześniej był tu pałacyk nadwornego malarza Stanisława Augusta Poniatowskiego, Marcello Bacciarellego, tutaj też urodził się Krzysztof Kamil Baczyński. Nie dziwi więc upór Anny, żeby właśnie w tym miejscu stworzyć swoją przystań. Drogę do tego świata znają ci, którym bliska jest symbolika jej biżuterii. Bo jest ona zawsze czymś więcej niż tylko ozdobą. To talizmany, tworzone zawsze z myślą o konkretnym odbiorcy.

1 z 2

2 z 2

Sztuka symboli

Anna w swoich projektach nawiązuje i do znaczenia liczb, i do różnorodnych symboli. Wszystkiego o wyrobie biżuterii nauczyła się sama, metodą prób i błędów. Twierdzi, że tworząc swoją markę, stworzyła też sobie nowe życie. Mówi o sobie, że jest jak tocząca się kula, która ciągle napotyka jakąś przeszkodę, i jak ta kula toczy się, zbaczając to w jedną, to w drugą stronę. Wierzy, że jej droga do biżuterii ma głębszy sens, że niczego, co nas spotyka, nie należy do końca negować i że wręcz warto nauczyć się dziękować zarówno za wszystko, co się dostało, jak i za to, czego nie otrzymaliśmy. Bo na to, co nas spotyka, wpływ ma nie tylko nasz wybór, ale też pozornie niezwiązane ze sobą decyzje i wybory innych ludzi. Skutków tej lub innej decyzji nigdy nie poznamy wcześniej.

Wolność podejmowania decyzji i wyboru można dostrzec też w kolekcjach Anny, jak choćby „Koło” czy „Kocham, Kochaj”. Artystka mówi: „Każda moja kolekcja jest dialogiem z drugim człowiekiem. Daję mu to, czego, jak myślę, może mu brakować”. Im dłużej trwała nasza rozmowa, im więcej poznawałam szczegółów z drogi życiowej Anny, tym lepiej rozumiałam, że to odwoływanie się do symboliki ma w jej świecie głębsze znaczenie.

Hierarchia wartości

Szczerość, niesamowita wrażliwość i spójność osobowości twórczyni, jej dzieł oraz miejsca, w którym tworzy, sprawiają, że coś, co standardowo jest dekoracją, nabiera tutaj innego znaczenia. Kiedy spytałam, co jest najważniejsze w jej życiu, usłyszałam tylko jedno słowo: spokój. To suma akceptacji siebie, poczucie bezpieczeństwa i spełnienia. Czy może więc dziwić, że na pytanie o DNA jej projektów, Anna odpowiedziała: „CZŁOWIEK. A biżuteria? Dzięki niej jestem blisko człowieka, to przecież biżuteria towarzyszy nam często w ważnych chwilach życia lub po prostu przypomina jakieś chwile: obrączka, pierścionek zaręczynowy, prezent dla kogoś ważnego lub z ważnej dla nas okazji”.

1 z 2

2 z 2

Pracownia Anna Samków: Warszawa, Bagatela 10/26

Tekst: Małgorzata Szczepańska