Edward Hopper światłem i cieniem malował melancholię. Co warto wiedzieć o słynnym amerykańskim artyście?
Skąpana w ciszy i spokoju, malowana na płótnie rzeczywistość. Jego obrazy zachwycały doskonałym wyczuciem smaku, znajomością ludzkiej psychiki. Wyżej od modnej abstrakcji cenił tylko malarstwo realistyczne. Co jeszcze warto wiedzieć o Edwardzie Hopperze, malarzu poszukującym?
![Conference at Night by Edward Hopper Conference at Night by Edward Hopper](https://images.immediate.co.uk/production/volatile/sites/64/2025/01/conference-at-night-by-edward-hopper-6237e70.jpeg?quality=90&crop=0px,0px,1024px,682px&resize=980,654)
- Małgorzata Giermaz, ELLE
Urodzony w 1882 roku Edward Hopper dzieciństwo spędził w pobliżu rzeki Hudson. Namawiany przez rodzinę ukończył kursy rysunkowe. Już wtedy inspirowały go wewnętrzne przeżycia. Kochał światłocień. Zanim stał się jednym z najbardziej cenionych współczesnych malarzy, zafascynowała go reklama. Pierwsze kroki w świecie artystycznej bohemy Hopper stawiał w jednej z agencji reklamowych. Bycie ilustratorem może nie było satysfakcjonującym zajęciem, jednak tego typu praca stanowiła dobre źródło utrzymania.
![ef0508c760dcd29f23837b505a68021a7ba17469-a36f93e](https://images.immediate.co.uk/production/volatile/sites/64/2025/01/ef0508c760dcd29f23837b505a68021a7ba17469-a36f93e.jpeg?quality=90&resize=700,961)
Edward Hopper – ulubiona tematyka obrazów
Zanim Edward Hopper na poważnie zajął się tworzeniem swoich charakterystycznych płócien, odbył inspirującą podróż po Europie. Odwiedził takie miasta jak Londyn, Berlin, Bruksela i Amsterdam, ale to Paryż wywarł na nim szczególne wrażenie i tam zatrzymał się na dłużej. Paryska atmosfera, pełna artystycznej swobody, wpłynęła na jego rozwijający się styl malarski. Po powrocie do Nowego Jorku Hopper skupił się na portretowaniu ludzi, choć w jego pracach bardziej niż realistyczne sylwetki liczyła się gra światła i cienia. „Nie maluję smutku ani samotności” – podkreślał w rozmowach z dziennikarzami, choć wiele osób widziało w jego obrazach właśnie takie emocje.
Hopper szczególnie ukochał miejskie krajobrazy. Fascynowała go architektura i sposób, w jaki światło naturalne i sztuczne ożywiało przestrzenie. Najczęściej wybierał miejsca pozornie zwyczajne: puste domy, bary, restauracje, stacje benzynowe czy hotele robotnicze. Tych ostatnich było wówczas w USA bardzo wiele, a ich anonimowość i surowość idealnie pasowały do jego wizji artystycznej. Samotni modele w jego obrazach zdawali się być częścią większej opowieści, a jednocześnie emanowali statycznym spokojem, kontrastującym z ruchem współczesnego świata. Inspirację Hopper odnajdywał również w widokach ulic i torów kolejowych – symboli amerykańskiego modernizmu i ekspansji.
Edward Hopper - malarz poszukujący
Artysta penetrował wyludnione, odosobnione miejsca. W wielu wnętrzach umieszczał kobiety. Do obrazów często pozowała mu żona, Josephine Nivison. Na twarzach przeciętnych mieszkańców Nowego Jorku, których malował, często gościł smutek, dojmujące poczucie osamotnienia, melancholii. Edward Hopper z doskonałym wyczuciem czasu oddawał emocje i uczucia swoich modeli. Stale poszukiwał odpowiedniej formy wyrazu, dbał, by stonowane odcienie szarości, bieli i błękitu nie przysłaniały znaczenia obrazów.
Psychologiczne portrety Edwarda Hoppera
Edward Hopper stworzył wiele kultowych obrazów, które na stałe zapisały się w historii sztuki, ale to jego psychologiczne portrety ludzi zyskały największą popularność. Artysta starannie dobierał sceny i kompozycje, by poruszać widza niezależnie od jego wieku czy doświadczeń życiowych. Postacie na obrazach Hoppera, choć często anonimowe i zwyczajne, odzwierciedlają emocje, które każdy z nas zna – poczucie izolacji, zamyślenie czy melancholię. Byli to zwykle ludzie z codziennego życia – kelnerki, podróżni, samotne kobiety w kawiarniach czy mężczyźni w hotelowych pokojach. Jego dzieła są wciąż aktualne, zadziwiają prostotą i przyziemnymi tematami. Najważniejsze prace malarza to: "Nocne marki", "Automat", "Chop Suey" i "Morning sun".
Złota era Edwarda Hoppera
W latach 20. coraz bardziej zaczęto interesować się abstrakcją ekspresyjną i fotografią. Malarstwo realistyczne przestało interesować kolekcjonerów. Wydawałoby się, że czasy, w których melancholijne wizerunki Edwarda Hoppera cieszyły się uznaniem zostały raz na zawsze zapomniane. Nic bardziej mylnego! Artystę zapraszano na samodzielne wystawy. Obrazom przypominającym zatrzymane w ruchu kadry filmowe nie przeszkodził nawet wielki kryzys. Harmonijne i dające poczucie bezpieczeństwa dzieła dla wielu twórców stały się ikonicznymi kompozycjami.
1 z 6
![Nighthawks](https://images.immediate.co.uk/production/volatile/sites/64/2025/01/nighthawks-3ee6d39.jpeg?quality=90&fit=1024,640)
Nighthawks
2 z 6
![Edward Hopper](https://images.immediate.co.uk/production/volatile/sites/64/2025/01/edward-hopper-61ae373.jpeg?quality=90&fit=814,1024)
Edward Hopper
3 z 6
![Summer Evening](https://images.immediate.co.uk/production/volatile/sites/64/2025/01/summer-evening-f10203a.jpeg?quality=90&fit=1024,718)
Summer Evening
4 z 6
![Early Sunday Morning by Edward Hopper](https://images.immediate.co.uk/production/volatile/sites/64/2025/01/early-sunday-morning-by-edward-hopper-43af7ca.jpeg?quality=90&fit=1024,582)
Early Sunday Morning by Edward Hopper
5 z 6
![Room in Brooklyn by Edward Hopper](https://images.immediate.co.uk/production/volatile/sites/64/2025/01/room-in-brooklyn-by-edward-hopper-cc1beef.jpeg?quality=90&fit=1024,880)
Room in Brooklyn by Edward Hopper
6 z 6
![Automat](https://images.immediate.co.uk/production/volatile/sites/64/2025/01/automat-e1577a3.jpeg?quality=90&fit=1024,799)
Automat