Wystawa „TRANSFORMACJE. Nowoczesność w III RP”. Wśród dzieł ikony i zapomniane skarby
Wystawa „TRANSFORMACJE. Nowoczesność w III RP” to prawdziwa uczta dla miłośników sztuki, dizajnu i architektury. Jest ostatnią, realizowaną z cyklu „4 x nowoczesność”, ekspozycją w Muzeum Narodowym w Krakowie.

Tym razem kuratorzy przyglądają się okresowi transformacji ustrojowej po 1989 roku – czasom, które w polskiej kulturze wybrzmiewały wielością postaw twórczych i reinterpretacji nowoczesności. W ostatnim rozdziale ambitnego projektu zobaczyć można różnorodne interpretacje nowoczesności w polskiej sztuce, architekturze i dizajnie od przełomu XIX i XX wieku po współczesność.
Wystawa, której nie można przegapić
Ekspozycja w Muzeum Narodowym w Krakowie to nie tylko przegląd prac najważniejszych artystów i projektantów ostatnich dekad, ale także możliwość spojrzenia na procesy, które zmieniały polską sztukę i kulturę. Wśród dzieł dobranych przez zespół kuratorski w składzie, w którym znaleźli się prof. dr hab. Czesława Frejlich, Alicja Kilijańska, Joanna Regina Kowalska, Agata Małodobry, prof. dr hab. Andrzej Szczerski, dr Katarzyna Uchowicz, zobaczymy zarówno ikony transformacji, jak i zapomniane skarby, które wreszcie ujrzały światło dzienne. Wiele z nich pochodzi ze zbiorów publicznych, prywatnych oraz wypożyczonych jest od samych twórców.

W ramach serii „4 x nowoczesność” odbyły się dotąd wystawy: „Polskie style narodowe 1890-1918” (2021), „Nowy początek. Modernizm w II RP (2022) i „Nowoczesność reglamentowana. Modernizm w PRL” (2023).

Dizajn po 1989 roku
Okres po 1989 roku był czasem postmodernizmu, negującego doktryny, łamiącego konwencje i manifestującego się niepohamowaną różnorodnością formy. 10 lat później scenę artystyczną zdominował odczytany na nowo modernizm, charakteryzujący się funkcjonalizmem i racjonalizmem, optymalizacją i ekonomizacją. W twórczości artystycznej odkryto na nowo tradycję awangardową, zwracając się m.in. w stronę abstrakcji i surrealizmu, ale i działań w wymiarze społecznym, zgodnie z awangardową ideą społecznej roli sztuki.

Po roku 2000 nowoczesność stała się świadomą odpowiedzią na globalne wyzwania. Sztuka, dizajn i architektura zaczęły eksplorować tematy wspólnotowości, relacji człowieka z naturą i cyfrowej personalizacji. Twórcy coraz chętniej wsłuchiwali się w indywidualne potrzeby odbiorców, odpowiadając na ich wyjątkowe wymagania.
1 z 5

2 z 5

3 z 5

4 z 5

5 z 5
